Anima en animus.

(Magische romance wortelt in onze jeugd).

De kern van ons mens-zijn in de oervorm is noch mannelijk, noch vrouwelijk. Het is androgeen en behoord tot de eenheid van het goddelijke Zijn. Pas na de tweedeling zijn mannelijke en vrouwelijke aspecten van elkaar gescheiden in vorm, maar beide vormen dragen de kern aspecten in zich.
Bij een gezonde integratie van de anima of animus zal de mens een gezond voortplantingspatroon of seksuele voorkeur ontwikkelen.

Archetypisch gezien heeft een mensenkind zowel mannelijke als vrouwelijke energie. In het ideale geval wordt het kind door de energie van beide ouders gevoed totdat het onafhankelijk genoeg is om de energie rechtstreeks van het universum te betrekken die al een verbintenis van het mannelijke en vrouwelijke is.

Een kind identificeert zich meestal het makkelijkst met de ouder van hetzelfde geslacht. Een jong meisje laat zich, bijvoorbeeld, inspireren door de vrouwelijke kwaliteiten van haar moeder en wordt daarnaast automatisch naar de energieke kracht van de vader getrokken.
Bij hem vult ze haar eigen sekse aan en wordt zo compleet.
Het geeft haar een afgerond en euforisch gevoel.
Het omgekeerde geldt voor een jongetje.
Aanvankelijk beschouwt het meisje haar vader als een magisch en almachtig iemand.
De jongen zal de moeder als magisch  beschouwen.

Aangezien dat de vrouw, of het meisje in haar vorm uit het Ribo van de man gefilterd is, richt ik me voornamelijk op het meisje en haar ontwikkeling. Anderzijds is de vertaling naar een jongen in het verhaal, makkelijk gemaakt. Het is hetzelfde proces.

Het meisje nu,

Ze denkt in eerste instantie dat deze machtige energie iets is wat buiten haarzelf ligt.
Ze wil het (hem, de vader energie) bezitten, (om het zo maar even uit te drukken), en die heerlijke energie leiden en beheersen. (beheersingsdrama’s). Naarmate ze ouder wordt, ontgroeid ze, met zijn hulp, haar kinderlijke opvattingen en leert hem te zien als wie hij echt is, met al zijn sterke punten, maar ook zijn gebreken.

Door echte identificatie ontdekt ze deze realistische energie (animus, mannelijke energie), binnen zichzelf. M.a.w. integreert ze haar animus op een gezonde manier. In een ideale wereld, zoals ik deze nu schets, geven beide ouders haar voldoende aandacht en energie, waardoor ze kan gaan geloven dat ze altijd over voldoende kosmische energie kan beschikken. Ze hoeft dus geen beheersingsdrama’s te ontwikkelen om via anderen deze energie af te dwingen. Als ze ervaart dat er energie te over is, groeit het geloof dat ze zelf genoeg heeft en dus genoeg uit zichzelf kan putten. Ze is baas over haar eigen leven.

Dat vergemakkelijkt de overgang van energie-ontvangst uit volwassenen naar directe energie-ontvangst uit de universele bron.

Jammer genoeg zijn gezinnen niet altijd in staat om elk kind genoeg positieve aandacht te geven.

In dat geval moet het kind concurreren om emotionele energie. Als ze bovendien bekritiseert, misbruikt of verwaarloosd wordt, voelt het kind, (het meisje in dit verhaal), zich uitgeput en zal vechten met behulp van haar aangeleerde beheersingsdrama’s om de aandacht te krijgen die ze denkt nodig te hebben. Ze is in de veronderstelling dat dit de enige manier is om energie te ontvangen. In de schematherapie wordt aan dit item uitgebreid aandacht besteed, wanneer er een beheersingsdrama ofwel een modi ontwikkeld is.

De integratie van de animus is dan mislukt en zal ze de rest van haar leven beheersingsdrama’s toepassen om aan energie te komen. Als haar vader er al in een vroeg stadium niet meer is of een bullebak is, voltooit ze de integratie van haar mannelijk aspect niet of onvoldoende. Ze heeft het belangrijke psychologische proces niet op een gezonde manier af kunnen ronden. In een alter leven zal ze er ten onrechte vanuit gaan dat seks de enige manier voor haar is om aan mannelijke energie te komen. Dat ontbrekende stukje ontwikkeling wordt dan de magneet voor een verslavende relatie.

Ze lijkt op een halve cirkel en zit ze vast in de fase waarin ze in de buitenwereld de andere helft zoekt, in plaats van dit in haar zelf te zoeken. Op deze manier ontstaan er verslavende of co-dependente relaties*.

Als we bewust, zelfstandig in de universele energiestroom kunnen blijven, hebben we de toestand bereikt waarin de mannelijke en vrouwelijke energie verenigd is. We zijn dan van binnen als het ware een hele cirkel zoals de Adam was in de oervorm, man noch vrouw, dus androgeen.

Bij over ontwikkeling van het ene of het andere aspect kunnen er allerlei vreemde ontwikkelingen op treden. Wanneer de anima bij de man te ver ontwikkeld raakt, zal zijn mannelijkheid meer naar de achtergrond verdwijnen. Het resultaat kan zijn dat de man op mannen van zijn eigen geslacht valt.

Hij zal dus een homoseksuele geaardheid ontwikkelen. Bij vrouwen geldt dan dat zij lesbisch geaard kan worden. Een ander aspect is, dat wanneer de anima zich niet goed heeft kunnen ontwikkelen in de man, dat dit aspect zich op latere leeftijd aan zal dienen in bijvoorbeeld dromen uit het onderbewustzijn, als jong meisje of jonge vrouw en zal erop aandringen om alsnog erkend te worden.

De anima zal zich in de dromen op verschillende manieren aandienen. Wanneer dit het geval is, kan een man in verwarring raken en een pedofiele geaardheid ontwikkelen. Dat komt omdat het meisjesbeeld in die dromen zich seksueel aandient om het innerlijke energetische deel in balans te brengen. Dat meisje bestaat niet echt, maar het is het onderontwikkelde aspect van de man zelf die zich aandient om energetisch verenigd te worden. Het is de anima, het vrouwelijk aspect. Wanneer dat begrepen wordt, zal de man, in dit geval, geen pedofiele geaardheid ontwikkelen, maar juist dat aspect op een gezonde wijze integreren in zijn wezen.

Samengevat, denk ik dat we niet te licht moeten denken over de aspecten van de anima en animus, ook al leven we in een macho maatschappij waar de man een stoere bikkel wenst te zijn en niet gauw op zoek zal gaan naar zijn vrouwelijke kant. Maar het is er. Het zit in onze natuur.

• Codependentie

Letterlijk vertaald betekent het Engelse woord co-dependent wederzijds afhankelijk. Codependentie is een levenspatroon dat zich kan hebben gevormd bij mensen die opgegroeid zijn in disfunctionele gezinnen, waar zij op de een of andere wijze onvoldoende in hun gezonde basisvoorwaarden en behoeften zijn ondersteund. Er kan sprake zijn van een achtergrond van verwaarlozing, mishandeling of misbruik. Hierbij kan verslaving of andere psychische problematiek binnen de familie een rol spelen.