Het zout der aarde

 

Het Koninkrijk der Hemelen is geen paradijselijke tuin waar je na een goed geleefd leven in terecht zal komen. Je zult er zelf volledig van vervuld moeten wezen.

 

Jezus zegt; “U bent het zout der aarde”.

 

De mens heeft een lange weg te gaan. Er is gewoon weg niet genoeg tijd om in een enkel leven in vlees tot de vervolmaking te komen. Maar je beslist over je eigen lot. Het kan namelijk wel. Maar dan zal de mens zijn godsbeeld bij moeten stellen en niet blijven denken dat het een oude grijze man met een lange baard is die de mens straft of oordeelt, want dat doe je zelf. God houdt zich helemaal niet bezig met belonen of straffen, Hij weerspiegelt, kaatst terug en reageert.

 

Gelukkig de leeuw die door de mens gegeten wordt, en de leeuw zal mens zijn. Ongelukkig de mens die door de leeuw gegeten wordt, en die mens zal leeuw zijn.

 

Begrijp je het woord, of heb je ook daadwerkelijk de zin ervan begrepen? De wereld is het monster dat door mensenhanden is geschapen en het verteerd de mens.

Cyclus na cyclus keert de onwetende terug in vlees, maar wanneer je de leeuw zal eten, pas dan bestaat de kans dat de mens zich los kan wrikken uit de klauwen van die leeuw en het cyclische bestaan weten te doorbreken.

 

De ziel heeft zich geboren laten worden in dit lichaam om de pracht te openbaren van de goddelijke parel die zij werkelijk is. Verkwanselt de mens het, dat zet de mens zichzelf gevangen in dit lijdensoord, zonder ook maar het flauwste benul te hebben van het doel van zijn bestaan. Er gaat geen enkele ziel verloren, niet één, maar degene die keer op keer terug in vlees komt en afstand neemt van zijn kern en het goddelijke wezen zal een afvallige zijn, de zoutloze.

Het zout waar in de geschriften over gesproken wordt door o.a. Jezus, is sulfer en staat symbool voor lichaam en ziel.

Dit klopt ook omdat het zoutgehalte in het bloed gelijk is aan het zoutgehalte van zeewater.

 

Moeder aarde maakt samen met alles en iedereen die erop leeft, deel uit van dat ene lichaam en is zielsverwant aan ons.

Als het zout zijn kracht verliest, is er niets om het weer zout te maken. Je zou het alleen nog kunnen gebruiken als wandelpad waar je overheen kan lopen.

Het zout, de aarde, de mens die zijn kracht/geloof verliest, is niet meer zout te krijgen. Deze mens, om het even bij de mens te houden, wordt door de leeuw gegeten. De leeuw staat symbool voor het kwaad, of de onwetendheid waar de mens door wordt opgeslokt. Het staat ook symbool voor de materie waar de mens zich aan hecht. Het gegeten worden door de leeuw is gesymboliseerd in het hechten aan de wereld. Laat de mens zich door de hechting aan de wereld door de leeuw verschalken, dan vereenzelvigt hij zich met de vergankelijkheid van de waan die we wereld noemen. Wat de aarde betreft, wanneer zij haar zout verliest, dan houdt het op. Het verliest haar kracht door uitbuitingen door mensenhanden die haar grondstoffen plunderen uit winstbejag. Eigenlijk leven we in een illusie die we zelf hebben gecreëerd en prostitueren de aarde voor zelfverrijking wat eerder een verarming van de geest betreft. Het is een luchtspiegeling, een fata Morgane zoals in een droge woestijn, denkende dat we ons in een oase bevinden. Het voorstellingsvermogen laat ons een wereld zien die we alleen maar kunnen zien zoals we ons deze zelf voorstellen. De mens schept en herschept zijn eigen universum, zoekende naar de voor hem/haar bestemde waarheid. Zij die niet zoeken en vrede hebben met het leven dat ze leiden, staan in wezen stil zou je kunnen zeggen. Toch is dat niet waar. Ieder mens is een zielenwezen dat voor zijn geboorte een doel gesteld heeft. Dat kan dus betekenen dat iemand die lijkt stil te staan, juist enorme stappen maakt. Zijn doel zou er zomaar in kunnen bestaan dat hij de rust wil ervaren nadat er voorgaande incarnaties aan vooraf gegaan zijn waarin hij in ellende geleefd heeft. Daarom is het niet aan ons om over anderen te oordelen. Dan reist de vraag; waarom schrijf je dan dit boek? Omdat zij die zoeken het nodig hebben. Zo simpel is het. Het is het mosterdzaadje dat ik zaai zodat het zich kan ontkiemen. Bovendien is het van belang te weten dat je God niet buiten jezelf moet zoeken, maar in jezelf. Als je God wilt leren begrijpen, dan zal hij de waarheid aan je openbaren. God leeft in ons hart en door daar goed naar te luisteren kun je de innerlijke connectie maken met je oervorm God. De ontwikkelingsgraad speelt daarbij een grote rol. In het begin zal het niet direct ontkiemen, maar als je het zaadje verzorgd, zal het uitgroeien tot een onontbindbare verbintenis met je oervorm. Het is als thuiskomen. Wanneer je als mens begrijpt wat Hij zegt, is er geen berg te hoog die niet door je verzet kan worden.