Iedere gedachte is een scheppende gedachte.
De mens is van origine een scheppend wezen dat op de Vader lijkt. God, niet te verwarren met de schepper van het Oude testament, is een Alomvattende Liefdevolle emanatie, bestaande uit puur bewustzijn en Kennis van het Zelf. Met geen pen te beschrijven, maar daar komen we vandaan en zijn wij Eén met Hem. Alles is manifest binnen Hem, dus ook de mens, de duivel en alle entiteiten die geworden zijn zoals ze geworden zijn, om wat voor reden dan ook.
De schepping is aan de hand van de gedachte ontstaan en dat maakt ons tot een scheppend wezen, al zijn we dit vergeten.
Ieder mens schept onbewust zijn/haar eigen realiteit. Dat kan heel positief en goddelijk geladen zijn, maar teven ook negatief en beangstigend. Al zouden we het niet zo zeggen, maar alles wat je als mens overkomt is de uitkomst van je eigen scheppingsdrang. Je zaait en je oogst.
Elk conflict waar je in terecht komt hangt af van de voeding die je het geeft, of je nu in dat conflict terecht gekomen bent, of dat het conflict zelf veroorzaakt hebt, het is aan jou hoe je daar op reageert. De uitkomst is afhankelijk van de input.
Betrekken we dit op het wereldtoneel, dan zien we een constante strijd en geven we God de schuld van die strijd, terwijl mensen het zelf gecreëerd hebben. Het is zo makkelijk om het buiten jezelf te plaatsen en het in de straten uit te vechten, toch? De innerlijke strijd is een innerlijk proces tot het overwinnen van de demiurgische krachten. Zolang het buiten het Zelf bevochten wordt lost het niets op en blijft alles met elkaar in conflict.
Zo zonde, want als je zou beseffen dat er buiten jou niemand anders is dan het Zelf, dan is de strijd zo gestreden. Verblindheid en onwetendheid verlengen het lijdensproces, terwijl dat helemaal niet nodig is.
Ik ben degene die dit schrijft, maar ook de irritante vlieg die me mateloos ergert. Als ik hem dood sla ben ik ervan af, maar daarmee dood ik een deel van mezelf dat als vlieg dient te ervaren, leren en groeien naar het Hogere Zelf.
De macht van de gedachte is sterk. Je schept er namelijk alles mee. Voorbeeld: Onlangs werd ik gegrepen door mindfuck. Ben gaan drinken en blowen om me te verdoven, maar hoe meer ik me verdoofde, des te meer ik vast kwam te zitten in negatieve gedachten en die gedachte zette zich om in een realiteitsvorm waardoor ik volledig van de kaart was en geloofde in al wat er in mij omging, zoals; ik moet drinken om me beter te voelen, ik moet nu een mooie jonge vrouw hebben, want daar ligt een verlangen dat niet beantwoord is. Obsessief gedrag tot gevolg hebbende, zink je steeds verder weg tot je er dood en dood ziek van wordt. Eenmaal doodziek ontnuchterde ik langzaam en bemerkte hoe diep ik gezonken was en hoe dit invloed heeft gehad op mijn leefomgeving, die ik zeer verwaarloosd aantrof nadat ik langzaamaan ontwaakte uit deze boze droom.
Dat niet alleen, ik merkte ook dat mijn kennis op een lager niveau was gaan trillen, de resonantie liep niet langer synchroon met de trillingsfrequentie van Gaia en ik veel moeite heb moeten doen om weer in balans te komen om me te levelen.
M.a.w. schiep ik een omgeving om mij heen die werkelijkheid werd en werkelijkheid bleef tot ik er doorheen kon prikken.
In de wereld gebeurt hetzelfde. De gedachte zet aan tot materialisatie van een probleem. Niemand weet waar het echt ontstaan is (behalve dan door een gedachte), maar men strijdt wel voor een ideaalbeeld dat door de gedachte is ontstaan. Als ik zeg dat rode bieten giftig zijn en herhaal het keer op keer, zo vaak dat er zelfs kamervragen over gesteld gaan worden, kun je ervan uitgaan dat er doden gaan vallen omdat de dood geassocieerd zal worden met giftige rode bieten.
Behalve degenen die er niet in geloven, zij sterven er niet aan. Maar op hun beurt staan ze dan weer recht tegenover degenen die het wel geloven, een conflict is geboren.
En die strijd kan heel hoog oplopen. Dat is precies wat er nu gaande is in de wereld betreffende voor – en tegenstanders van de covid 19 vaccinatie.
Elke gedachte gaat een eigen leven leiden en er ontstaan conflicten omdat de mens het niet binnen zichzelf oplost, maar omdat hij er een uiterlijk vertoon van maakt. De gedachte wordt materie.
Onder het kopje zaaien en oogsten spreek ik in principe over dezelfde werking. De gedachte wordt in de wereld gebracht en dus gezaaid. Zij die het oppakken gaan ermee aan de slag en er zullen voor -en tegenstanders van de ideeën opstaan.
Als iemand iets ernstigs doet in de ogen van de gevestigde orde, dan ligt daar iets aan ten grondslag wat in de beoordeling van goed of kwaad over het hoofd gezien wordt. Stel een mens, ongeacht man of vrouw, groeit op in een om het even goed nest of kwaad nest. Op een zeker moment wordt de persoon gevormd door zijn omgeving omdat hij/zij geen andere voorbeelden kent. Bij de één gaat het voor de wind, maar hebzuchtige gedachten maken dat ze meer willen. Bij de andere is het de armoede en slechte voorbeelden die een trigger kunnen zijn waarom iemand ontspoort en in de gedachtestroom blijft hangen dat alles wat hij of zij ook onderneemt bij voorbaat al fout zal lopen.
In beide gevallen hebben de twee zich laten leiden door gevoelens die van nature niet bij hen horen. Men had in beide gevallen de kennis niet van zijn goddelijke origine, dus uiterlijke strijd, omdat de wereld hen daarin als voorbeeld diende. De ene zal over lijken gaan en het criminele pad bewandelen om de hebzucht te vervullen en de ander zal over lijken gaan om erkend te worden in zijn bestaan omdat de wereld hem als voorbeeld diende.
Conclusie van twee uitersten in de zelfde wereld, alleen de wereld is voor de een anders dan voor de ander vanwege het scheppende gedachte verschil.
En dan zijn er ook nog mensen die aan de zijlijnen staan er oordelen over het gedrag van een ander.
Hij is fout en moet gestraft worden! Huh??? Hij die zonder zonde is werpen toch de eerste steen?
Het systeem in de wereld is gebaseerd op jezelf boven een ander plaatsen, hier; kijk mij, ik vecht voor rechtvaardigheid. Maar eigenlijk zeggen ze, ik ben heel klein, maar op deze wijze zet ik me op een voetstuk, door anderen die volgens de eigen geschapen norm niet deugen, te veroordelen.
Dat is wat er in de wereld gebeurt. Oordelen om jezelf vrij te pleiten. Toch is het zo dat een ieder die in de gedachte schept, gelooft dat het goed is wat hij doet. En natuurlijk, als je het journaal aanzet en je ziet dat er weer doden zijn gevallen door aanslagen, of omdat er weer kinderen misbruikt zijn, dan gaan je nekharen overeind staan, maar wat als er een scenario achter zit om de wereld bevolking los te weken van het oordeel, zal het dan gewoon blijven bestaan? Ik denk het niet. Zolang de media ellende de wereld in spuit, blijven we ermee bezig. Draai die kraan dicht en de wereld zal er heel anders uit gaan zien. Draai je de kraan dicht, dan vervagen de gedachtenstromen die je er nu toe aanzetten om te handelen en te denken volgens de indoctrinerende norm.
Gedachtenstromen zijn als een op volle toeren draaiende ventilator. Het schept en spuit alles alle kanten op, maar zet je de motor van de ventilator stil, dan draaien de bladen nog even door tot ze volledig tot stilstand komen. Het denken komt tot rust en de mens vindt de tijd om in zichzelf op zoek te gaan naar antwoorden. Alle antwoorden liggen in jezelf opgeslagen. Boor de bron aan en je zult merken dat er buiten in de wereld geen antwoorden te vinden zijn, slechts alleen in het Atman, het Zelf vind je antwoorden.